நிம்மதி சுழ்க!

This poem was written & read out by Vairamuthu, in front of public of Tiruppur (Tamil Nadu) at a opening ceremony of a cemetery! This poem was very much appreciated and consoled many hearts over the audience.

(Ananda Vigatan published the poem in last week issue).

நிம்மதி சுழ்க!

ஜென்மம் நிறைந்தது
சென்றவர் வாழ்க
சிந்தை கலங்கிட
வந்தவர் வாழ்க
நீரில் மிதந்திடும்
கண்களும் காய்க
நிம்மதி நிம்மதி
இவ்விடம் சூழ்க!
....

ஜனனமும் பூமியில்
புதியது இல்லை
மரணத்தைப் போல் ஒரு
பழையதும் இல்லை
இரண்டுமில்லாவிடில்
இயற்கையும் இல்லை
இயற்கையின் ஆணைதான்
ஞானத்தின் எல்லை
...

பாசம் உலாவிய
கண்களும் எங்கே?
பாய்ந்து துழாவிய
கைகளும் எங்கே?
தேசம் அளாவிய
கால்களும் எங்கே?
தீ உண்டதென்றது
சாம்பலும் இங்கே
கண்ணில் தெரிந்தது
காற்றுடன் போக
மண்ணில் பிறந்தது
மண்ணுடல் சேர்க
எலும்பு சதை
கொண்டஉருவங்கள் போக
எச்ச்ங்களால் அந்த
இன்னுயிர் வாழ்க
...

பிறப்பு இல்லாமலே
நாளொன்று இல்லை
இறப்பு இல்லாமலும்
நாளொன்று இல்லை
நேசத்தினால் வரும்
நினைவுகள் தொல்லை
மறதியையப்போல் ஒரு
மாமருந்தில்லை
...

கடல் தொடும் ஆறுகள்
கலங்குவதில்லை
தரைதொடும் தாரைகள்
அழுவதுமில்லை
நதி மழை போன்றதே
விதியென்று கண்டும்
மதிகொண்ட மானுடர்
மயங்குவதென்ன?

- வைரமுத்து.